Het prachtige Vietnam

Met veel enthousiasme startte ik op 29 januari mijn trip van Phnom Penh naar Ho Chi Minh City. De grens overgang verliep zonder problemen of oplichtingspraktijken en dus was ik al snel fan!

De 30e zou het Chinese Nieuwjaar in gaan en dat betekend dat ongeveer heel Vietnam vrij is, erg druk, een hoop winkels dicht, tijdelijke prijsverhogingen van bijna 50%, maar alles wel super mooi versierd en iedereen in een goede stemming.

We bezochten het war museum waar we geconfronteerd werden met een hoop vreselijke verhalen en foto’s over de Vietnam oorlog en we bezochten de Cu Chi tunnels, waar we door de zeer klein en benauwde (met het gegeven dat het voor toeristen vergroot was) tunnels mochten klauteren. Dat was best even afzien, onbegrijpelijk dat mensen zo geleefd hebben! Wel super gaaf om door het netwerk heen te kruipen waarbij er werkruimtes, keukens etc. waren. Daarnaast kon er daar geschoten worden op de schietbaan met M16, M30’s en AK-47’s en dus liet ik de kans niet onbenut om met een AK-47 te knallen, aangezien dat het meeste in mijn budgetrange lag haha.
Helaas (haha grapje) hier niet de optie om voor 50$ meer een levende koe voorbij te laten lopen om op te knallen (Ja echt, in Cambodja kon je een koe opblazen met een bazooka!). Dat schieten is nog geen makkie, maar kogel 8,9 en 10 hebben het bord zeker ergens in een hoekje geraakt XD

Mijn tweede oud en nieuw dit jaar vierden we in the rooftopbar van het Vietnam inn Saigon hostel, en dat was een groot succes. Helaas geen viering tussen de locals, maar onze guesthouse eigenaar vertelde dat er zoveel gejat wordt daar tijdens de viering, dat dit sowieso niet verstandig was (jatten.. kom ik op terug!)
En dus vierden we een mooi feestje met goedkope wijn en prachtig uitzicht op het vuurwerk vanaf de bar, waarna we het feestje in de stad voortzette met zo’n 20 man… Hardlopen de volgende morgen door het stadspark was dan ook best een opgave! Haha

Diefstal, pfff. Van te voren had ik al horror verhalen gehoord en gelezen, maar helaas het is echt waar: in Ho Chi Minh wordt er flink gejat. En dat gaat van mannen die vanaf hun motorbike je tas grijpen of lossnijden, Prostituees die mannen omsingelen, overal vastgrijpen en dan tegelijk hun portemonnee jatten, schattige kleine kindertjes die met je willen “spelen” of gewoon rondweg met iets op je handen geslagen worden.
Mijn eerste aankoop was dus een rugzak die ik kan afsluiten met een slotje, dat voelde iets veiliger! Helaas waren we een enkele keer zelfs getuige van diefstal, waarbij een meisje werd vast gegrepen en dr telefoon uit d’r handen werd getrokken en een andere keer zaten we met ze allen rond een tafel voor het hostel en werd terwijl iedereen zijn schoenen aantrok een telefoon van de tafel ontfutselt door een Vietnamese man, zo zagen we later om camera beelden.. en dat gaat zo ongemerkt snel!!

Na Ho chi minh, wat echt een fantastische stad is (!!), namen we de bus naar Mui Ne. Daar kunnen we kort over zijn, super leuk dat Jessie (Sihanoukville) besloot verder met ons mee te reizen maar verder: 1 straat, vol met resorts en Russen, een smal strand en de “attracties” waren sleeën op zandduinen, Lees: hooguit een meter op slakkentempo door het zandtrekken op een soort plastic bord en een fairy stream die meer leek op een grote smerige rivier waarin het hele dorp zijn behoefte deed en daar al helemaal zo rook! Jaa, daar gaan we niet met onze blote voetjes doorheen he! En dus ontvluchtte we dit oord dan ook weer zeer snel weer over het slechtste wegdek ooit. Je kon letterlijk niet in je stoel blijven zitten, omdat je het hele busje door stuiterde. Kotsende kindertjes, boze Chinezen en pijnlijk hoofd tot resultaat. (Conclusie: don’t go there!)

Onze volgende bestemming: Da Lat.
Eindelijk weer wat activiteit! We huurde een Mountainbike en fietsten rond door deze heuvelachtige stad. Zo bezochten we het prachtige meer, waar we recht een wespenplaag in fietsten, moet op afstand een geestig beeld geweest zijn. 3 Hysterische chicks op een fiets, gierend van het lachen en om ons heen slaan omdat ze ons nog even bleven stalken. Ach, kan ik weer 2 insectenbeten noteren op mijn lange lijstje vreemde bulten en jeukende ellende ;)

Ik kocht een Vietnamese smartphone omdat ik de batterij van mijn iphone per ongeluk heb gefrituurd. De voltage is hier anders en dus als je batterij 100% is blijft hij toch nog door opladen met oververhitting en de dood tot gevolg.. BOE!
En dus heb ik nu een Vietnamees nummer en ben ik op zoek naar een plek om mijn Iphone nieuw leven in te blazen, maar met al deze slecht sprekende Vietnamezen is geen zinnig woord te voeren en anders val ik in de handen van Westerse uitbuiters die 20€ analyse kosten vragen voor iets wat nogal duidelijk is en dan vervolgens niet kunnen beloven het te kunnen repareren… Nouja dan niet! Ik maak daardoor wel aanzienlijk minder foto’s..

De reden dat we naar Da Lat waren gegaan was Canyoning: Abseilen in watervallen!
Zoals dat hier in Azie gaat, kregen we een korte, zeer slecht verstaanbare uitleg over jezelf zekeren, hoe wel en niet naar beneden te komen en waren we 10 minuten later gecertificeerde abseilers en kon de tocht beginnen! Het blijft lachwekkend hoe makkelijk en zonder controle hier alles gaat!
We wandelde, klommen en klauterde door de jungle, afgewisseld met springen van rotsen, stukken zwemmen en achterwaarts glijden van natuurlijke glijbanen (Relax your body guys, otherwise you will hit a rock and break your back!!!) en natuurlijk: het ABSEILEN! En dat was super gaaf! Vooral de laatste waterval “the washingmachine” waarbij je door een waterval heen gaat die je rond doet spinnen, je jezelf los laat en je dan voor een moment onderwater trekt en je dan een stuk verder omhoog uitgespuwd: Wow, waterangst overmeesterd: CHECK! (Wat een mietje was ik toch eigenlijk voor deze trip :p)

Onze volgende bestemming deden wij wederom via bus en wel naar Nha Trang, een hoop mensen kopen hier een Motorbike en rijden daar dan mee van Noord naar Zuid of andersom. Erg tof, maar levensgevaarlijk.
De Vietnamezen gebruiken namelijk geen rem maar hun claxon, oftewel: Get out of my way! En dat dan val alle kanten zeg maar.. Zo crashte er dus een motorbike voor mijn neus met een gezinnetje erop, waarbij een meisje van niet meer dan 3 jaar voor mijn neus over de motor heen vloog en reden er vanmorgen nog een aantal bikes vol op elkaar omdat meneer van de rechter kant vd weg vond dat het via de linker weghelft sneller zou gaan en daarbij dus enkele mensen van de tegengestelde richting omver maaide. Niemand die zich druk maakt overigens, iedereen controleert de kleerscheuren, of de motorbike nog start, elkaar nog even boos aankijken en dan snel hun weg weer vervolgen!

(Not sure if its true, maar in ons eerste hostel vertelde de eigenaresse het volgende:) Mocht je nou toch de ongelukkige persoon zijn die geraakt wordt door een motorbike, zorg dan dat je zo snel mogelijk (ongeacht je verwondingen) van de weg af komt. Want: de Vietnamees is verplicht om al je medische rekeningen te betalen bij schuld. Dat kunnen ze zich vaak moeilijk permitteren, mocht je nou overlijden dan betalen ze een veel lagere boete. Misschien voel je hem aankomen.. ga jij niet van de weg af, dan heb je kans dat ze rustig nogmaals over je heen rijden om onder de hoge kosten uit te komen die vaak het einde van hun eigen gezin betekent.. Pfff.. het klinkt ergens nog logisch ook?!

Nha Trang: Tijd voor een party-backpackershostel!
En daarvoor zaten we zeer goed in Backpackers House. Bij je avondmaal een gratis bucket krijgen werd dan ook vrijwel meteen een traditie.
Naast het hostel zat een bar waar alle backpackers (ook die niet in ons hostel verbleven) iedere avond gezellig bij elkaar kwamen. Drank spelletjes, kletsen en een hoop gezelligheid.
Ik ontmoette weer een hoop fantastisch leuke mensen uit Canada, Australie en Amerika, en vooral die Aussies is erg handig mocht ik echt willen gaan werken in Australie.. (waar ik wel echt heel hard over aan het nadenken ben..). Ook zag ik Rolik hier in Nha trang die ook nog eens in hetzelfde dorm sliep als ik! Hoe grappig is dat aan de andere kant van de wereld in Vietnam!

We dansten in de Why Not bar en gingen naar strandfeestjes van the Sailingclub, overdag lagen we op het strand en we bezochten we het attractiepark Vinepearl, waar de waterslides wegens personeels te kort om de beurt open waren…. Azië, zucht.
Tussen al die gekkigheid door voelde ik me al niet helemaal lekker, hoofdpijn, oorpijn en momenten waarbij ik het onverklaarbaar warm of koud had en waar ik al bang voor was gebeurde: Koorts, misselijk en doodziek. En dan baal je wel even als je in een hostel slaapt in een 10 pers dorm waar continue mensen in en uitlopen, praten en vooral vragen hoe het met je gaat en of je wat nodig hebt terwijl je stiekem alleen maar rust wilt. Maar wel lief hoe zorgzaam iedereen is!
Ik voel me vandaag al een stuk beter gelukkig, maar hoe me nog even een beetje rustig..

Vanavond nemen we met een aantal de nachtbus naar Hoi an! En wat erg leuk is, daar zie ik JP (Cambodja) weer en zijn Colbert en Jennifer er op het moment al. Verder komt eigenlijk bijna het hele hostel de komende dagen die kant op en zijn er een paar per motorbike onderweg en dus hebben we dus over enkele dagen een grote reünie!

Wow, Ik ben morgen precies 100 dagen op reis!! En dat betekend dat het precies 14 weken geleden is dat ik nerveus het vliegtuig in stapte om mijn avontuur te beginnen: HOE BIZAR?! Het voelt als gisteren dat ik vertrok.. maar als ik dan tegelijkertijd nadenk en al mijn prachtige herinneringen ophaal ben ik in die periode door China, Bali, Maleisie, Australie, Cambodja gereisd en voelt t alsof ik jaren weg ben! Haha
Ik heb nog geen ticket terug, maar ik verwacht dus gewoon over iets meer dan 30 dagen terug in Nederland te zijn!

Het is nu wachten op de bus en dus ga ik even een filmpje kijken en van het zonnetje genieten.

X uit Vietnam!